Posts

Anyway, life goes on

Image
Anyway, life goes on. အနှစ်ငါးဆယ်လောက် သူပေါင်းသင်းလာခဲ့တဲ့ခင်ပွန်း ရုတ်တရက်ကွယ်လွန်သွားတော့လည်း စားနေကျဒီမုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာ သူလာစားဖြစ်ခဲ့တာပဲ။ အတိအကျပြောရရင် သူတို့အိမ်ထောင်သက်က ၅၅နှစ်။ သူတို့အချင်းချင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်နဲ့တောင်မရွယ်ဖူး။ အချေအတင်ရယ်လို့ ကြီးကြီးမားမားမဖြစ်ဖူး။ တစ်ယောက်က စိတ်မကြည်ရင် တစ်ယောက်က ဘာသိဘာသာနေလိုက်ခြင်းနဲ့ပဲ အဆင်ပြေနေခဲ့တာ။ သူ့ယောကျာ်းဆုံးတော့ မနှစ်က ဧပြီလထဲမှာပေါ့။ အပြင်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ပြန်လာပြီး အခန်းထဲခဏဝင်အိပ်ရင်း ဆုံးသွားခဲ့တာပဲ။ အတူရှိခဲ့​​ကြတဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာအတွက် နှုတ်ဆက်စကားတစ်ခွန်းတောင် မပြောခဲ့ရှာဘူး။ သူအခန်းထဲရောက်တော့ သူ့ယောကျာ်းအသက်မရှိတော့ဘူး။ အခုသူ့အသက် ၇၅နှစ်။ သူ့ယောကျာ်းက သူ့ထက် နှစ်နှစ်ကြီးတယ်။ မိသားစုကိုချစ်မြတ်နိုးသူတစ်ယောက် မိသားစုကိုခွဲခွာသွားခဲ့တယ်။ အစပိုင်းကာလများမှာတော့ သူ့အတွက် နေရထိုင်ရတာကြောင်တောင်တောင်နိုင်တယ်။ အင်းလေ။ ၅၅နှစ်ဆိုတဲ့ကာလဟာ နည်းနည်းလေးမှ မဟုတ်ပဲ။ မနက် ၆နာရီဆို သူအမြဲတမ်းကော်ဖီနှစ်ခွက်ဖျော်တယ်။ ဒီအကျင့်က သူတို့အိမ်ထောင်စကျကတည်းကပဲ။ သူ့ယောကျာ်းက ကော်ဖီအတော်သောက်နိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်။ ဆိုတော့ မနက်၆...
3 comments
More writings
Image
သတိထားကြည့်မိရင် ကိုယ့်ရဲ့မှတ်ဥာဏ်နဲ့အနီးဆုံးရှိနေတဲ့ လူလက်တဆုပ်ဆိုတာလည်း အချိန်နဲ့အမျှ လွင့်ပါသွားနေတယ်။ မှိန်ဖျော့လာနေတယ်။ လိုချင်ချင် မလိုချင်ချင် လူအသစ်တွေ ဘဝအသစ်တွေ တဖျတ်ဖျတ်လှန်လို့နေတယ်။ "ဒါကိုပဲ ဘဝလို့ခေါ်တယ် " လို့ သက်ပြင်းချပြီး သံဝေဂသီချင်းဆိုချင်ဆို။ အချိန်တခုမှာ အတူရှိနေဖူးတဲ့ သူငယ်ချင်းမိတ်​ဆွေများဟာ အပြီးတိုင် ပျောက်ကွယ်သွားတာမဟုတ်ပဲ အလင်းလျှော့လိုက်တဲ့ကြယ်တွေလို တနေရာမှာတော့ရှိနေမှာပဲ။  ရန်ကင်း ၁၂လုံးတန်းက ညမီးရောင်တွေကိုကြည့်ရင်း၊ " စိုးစိတ်တိုးတိတ်လွမ်းချိန်ကိုပေးပြီး စိုးလွင်လွင်ကိုပြန်ယူသွားတဲ့ရန်ကင်း " ဆိုတဲ့ (ဆရာ)အောင်ခင်မြင့်စာသားအကြောင်း အချိန်အတော်ကြာ ပြောပြရင်း၊ တညလုံးမအိပ်ပဲနေပြီး ဆိုင်မဖွင့်ခင် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထမင်းကြော်သွားမှာရင်း၊ ရီစရာမကောင်းတာတွေကို ရီစရာကောင်းအောင် ရီကြရင်း၊ ဂစ်တာတီးရင်း၊ သီချင်းအော်ဆိုရင်း၊ ဆေးလိပ်မလောက်အောင်သောက်ရင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်ရင်း၊ ဆဲရင်းဆိုရင်းနဲ့ (ဆရာ)အောင်ချိမ့်ရေးတဲ့ " အဲ့ဒီတုန်းက မိုက်မဲမှုကို အခုလိမ္မာယဥ်ကျေးမှုနဲ့ မလဲပါဘူး ဘာနဲ့မှလည်းမလဲပါဘူး " ဆိုတာလို ကျနော့်အနေနဲ့ ဘ...
1 comment
More writings

မြစ်ရဲ့သီချင်း

Image
တနေကုန် အနွေးထည်မချွတ်ရသော အညာဆောင်းကို သူသဘောကျသည်။ ဧရာဝတီသည် သမိုင်းဖြစ်ရပ်များကို လျစ်လျူရှုထားသလို ဣန္ဒြေမပြတ် စီးဆင်းနေသည်။ မကွေးမြသလွန်ဘုရားရင်ပြင်တော်အောက်တွင်ဖွင့်ထားသော လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က​​လေးရှိ တရုတ်မိတ်ဆောင်းဘောက်ကလေးမှာပင် နဒီမဂ်လာသီချင်းကို သူရှာတွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ " နံနက်ခင်း ဆီးနှင်းတို့အဝေးမလွင့်မီ နေရောင်ခြည် အရှေ့အရပ်က အကြိုဆိုက်ပြီ " လူသည် မည်သည့်အချိန်မှစပြီး နေထွက်နေဝင်ဆည်းဆာကို ခံစားတတ်ပါသလဲ။ သဘာဝတရားကို ဘယ်အချိန်မှာစပြီး ချစ်တတ်ပါသလဲ။  အိပ်ယာထကာစဖြစ်၍ ဆိုင်ဝန်ထမ်းကောင်လေး၏ မျက်နှာမှာ သစ်ရွက်ခြောက်တရွက်လို ကြွေမွနေသည်။ ဆိုင်က ရင်ပြင်တော်အောက်ဆိုသော်လည်း ပင်မရင်ပြင်တော်ထက် တဆင့်သာနိမ့်သော ကြွေပြားကပ်ပရဝဏ်အတွင်းမှာသာဖြစ်သည်။ ဆိုင်ရှင်တော့ ရှိနေဟန်မတူ။ အဖျော်ဆရာဟုထင်ရသည့် ဝန်ထမ်း​က လက်ဖက်ရည်ခွက်တွေထည့်သည့် စတီးလင်ဗန်းကြီးကို အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေသော ရေနွေးပူဖြင့်ဆေးသည်။ ခုံဝိုင်းတခုတွင်နေရာယူထားသော သူ့ကိုကြည့်ပြီး " ခဏနော် အကို " ဟု ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။ သူခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ မြစ်ပြင်ကို ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်လာသော ဆောင်းလေသည် ဝတ်ထားသော အနွ...
3 comments
More writings

Ebbing မြို့အပြင်ဘက်က လက်ကျန်နှင်းဆီပွင့်တွေ

Image
  " အပြစ်ရှိနေတယ်" လို့ အချိန်တိုင်းမှာခံစားနေရပြီး အသက်ဆက်ရှင်နေရခြင်းနဲ့ သေဆုံးသွားရခြင်းမှာ ဘယ်တခုက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသက်ညှာရာရောက်မလဲမသိ။ ဒီစကားလုံးကို ဇာတ်ကားထဲက အမျိုးသမီးမက်ဒရစ်ဟေးနဲ့ ရဲမှူးဝယ်လ်ဘီ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့နေရာကနေ စဉ်းစားဖြစ်ပါတယ်။ #ဇာတ်လမ်းအကျဉ်း မစ်ဆူရီပြည်နယ်က အက်ဗင်ဆိုတဲ့မြို့ကလေးဟာ မြို့ငယ်တမြို့ဖြစ်တာမို့ တယောက်နဲ့တယောက်လည်း မသိတဲ့သူမရှိသလောက်ပါပဲ။ ဘယ်သူက ဘာအလုပ်လုပ်တယ်၊ ဘယ်သူက ဘယ်လိုအကျင့်ရှိတယ်၊ ဘယ်သူတော့ ဘာဖြစ်နေပြီဆိုတာကို မသိချင်လည်း သိ၊ မကြားချင်လည်းကြားနေရမယ့် မြို့သေးသေးတခုဆိုပါတော့။  အက်ဗင်မြို့အပြင်ဘက်မှာ လမ်းဟောင်းတခုရှိပါတယ်။ မြို့ပတ်လမ်းအဖြစ် အဝေးပြေးလမ်းတခုပေါ်လာလို့  ဘယ်သူမှအသုံးမပြုကြတော့တဲ့ လမ်းဟောင်းတခု။ သူနဲ့အတူ မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းတွေ၊ သံချေးတက်နေတဲ့ ကြော်ငြာဆိုင်းဘုတ်ဟောင်းကြီးတွေနဲ့ တောင်တန်းတွေရံထားတဲ့မြို့ကလေး။ တရက်တော့ အဲ့ဒီလမ်းပေါ်က ကြော်ငြာဆိုင်းဘုတ် (၃)ခုဟာ အခကြေးငွေပေးပြီး ကြော်ငြာတဲ့သူတယောက်ကြောင့် ပြန်ပြီးသစ်လွင်လာပါတယ်။ ဆိုင်းဘုတ်က ကုန်ပစ္စည်းတခုခုကို ကြော်ငြာထားတာတော့မဟုတ်။ အနီရောင်နောက်ခံမှာ စာသားတွေချည်းထင်းနေအောင်ရေးထားတဲ...
Post a Comment
More writings

ဇန်နဝါရီနောက်ဆုံးနှင်း

Image
 ဇန်နဝါရီနောက်ဆုံးနှင်း (၁) နွေရောက်တော့မယ်ထင်တယ်။ ဥသြငှက်သံကြားလို့  ပတ်ဝန်းကျင်ကို မော့ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အနီးအနားမှာ သစ်ပင်သစ်ရိပ်ရယ်လည်း မရှိပါပဲနဲ့။ သူ့အမြင်အာရုံရှေ့မှာ ရပ်ထားတဲ့ကားတန်းကြီးတခုရှိတယ်။ ဆီဆိုင်တဆိုင်ရှိတယ်။ ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ်ကနေ ဥသြတွေရဲ့အသံကလေးဖြန့်ထွက်လာနေတယ်ဆိုတာ သူသိချင်ပါတယ်။ ဥသြငှက်တွေကို သူ့တသက်မှာ တခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း  သူ့အတွက် အဲ့ဒီငှက်ဟာ ဒဏ္ဍာရီထဲကသတ္တဝါတကောင်လို ဖြစ်နေတယ်။  သူတို့ရဲ့အသံကိုကြားရတိုင်း အဝေးအိပ်မက်ကမ္ဘာကတယောက်ယောက်  ကမ္ဘာမြေဆီရောက်လာပြီး နွေအကြိုရှေ့ပြေးအနေနဲ့ နှုတ်ဆက်စကားဆိုနေတယ်လို့ခံစားရတယ်။ " နွေဦးရာသီရောက်ပြီ။ မကြာခင်မှာ သစ်ရွက်ခြောက်တွေ လေရူးနဲ့အတူ နေပူပူလမ်းပေါ်မှာ လွင့်ပါတော့မယ်။ ပူအိုက်တဲ့နွေဟာ မြေကမ္ဘာဆီကိုအရောက်လာနေပေါ့  " လို့ ဆိုနေသလိုမျိုးလေ။  တခါတလေတော့လည်း သူ့စိတ်ကူးထဲမှာ ဥသြငှက်တွေဟာ ဘယ်လိုပုံပန်းသဏ္ဍာန်ရှိမယ်ဆိုတာကို မကြာခဏ စိတ်ကူးယဉ်ဖူးပါတယ်။ ဆိုပေမယ့် ပုံသဏ္ဍာန်အမှန်ကိုတော့ မြင်ဖို့ဘယ်တုန်းကမှ မကြိုးစားဖူးဘူး။ တကယ်လို့များ သူ့စိတ်ကူးထဲကအတိုင်းမဟုတ်ပဲ ရုပ်ဆိုးဆိုးသတ္တဝါကလေးတွေဖြစ်န...
Post a Comment
More writings

ငြိမ်းဆွေး

Image
ကမ်းနားလမ်းက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တော့ ဆိုင်ရှင်က ကိုယ့်ကိုကြည့်ပြီး သူ့မျက်နှာက ညိုမှောင်သွားတယ်။ သူ့ဆိုင်မှာ ကိုယ်တို့တွေထိုင်ခဲ့တာလည်း ဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝထဲကကိုး။ ဇွန်လမို့ မိုးတွေကလည်းရွာလိုက်တာ။ ဆိုင်ရှေ့ပလက်ဖောင်းဘေးက စီးနေတဲ့မိုးရေတွေဆီမှာ အဖုံးမပါတဲ့ပလက်စတစ်ဘူးခွံလေးတခုမျောပါနေတယ်။ ရေစိုနေတဲ့ထီးကို ပုံးထဲထည့်ပြီး စိုထိုင်းနေတဲ့ကိုယ့်ဆံပင်ကိုလက်နဲ့ထိုးဖွနေမိတယ်။ " ဒီနေ့နောက်ဆုံးဆို " ဆိုင်ရှင်ကိုမြဝင်းက ခပ်လေးလေးခေါင်းငြိမ့်တယ်။ သူ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲလေးလာတယ်။ " ကိုအောင်ဖုန်းဆက်ပြောလို့ ကျနော်လည်းသိတာ။ မလာဖြစ်တာလည်းကြာပြီဆိုတော့။ စိတ်ထဲလည်းမကောင်းဖြစ်သွားတယ် " " ကျုပ်လည်း တတ်နိုင်ဘူးဗျ နော့။ ဒီလိုပဲဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်လာတယ်လို့ပဲ မှတ်လိုက်ပါတယ်။ ကဲ ချိုဆိမ့်ပဲလား။ " ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး ဆိုင်ရှေ့မျက်နှာစာနဲ့အနီးဆုံးစားပွဲဆီ ထလာခဲ့တယ်။ မိုးရွာနေတုန်းမို့ ခုံပေါ်မှာ မိုးပက်ထားတဲ့ခြေရာလက်ရာတွေရှိနေသေးတယ်။ လက်ဖက်ရည်လာချတဲ့စားပွဲထိုးလေးက မိုးမပက်အောင် အတွင်းထဲလာထိုင်ပါလားလို့ လောကွတ်ဆိုတယ်။ ရပါတယ်လို့ပြန်ဖြေပြီး ဆေးလိပ်ဗူးထဲက တလိပ်ထုတ်ရင်...
1 comment
More writings

ကြောင်

Image
ကြောင် ( ၁ ) ကြောင်တွေကို ဘယ်တုန်းကမှ မချစ်ခဲ့ဘူး။ မကြိုက်ခဲ့ဘူးလို့ပြောရင် ပိုမှန်လိမ့်မယ်။ ကိုယ့်ကို ဘာမှမလုပ်တဲ့ သတ္တဝါတကောင်ကို မချစ်ဘူးပြောဖို့က သိပ်မဟုတ်သေးပါဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် ဒါက သူတို့ကို မုန်းတယ်လို့လည်း မဆိုလိုဘူး။ သူများကြောင်အနေနဲ့တော့ မြင်နေတွေ့နေရတာ အဆင်ပြေပါတယ်။ တွေ့တဲ့အခါ ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်၊ ချီချင်ရင် ကောက်ချီလိုက်ရှိသပေါ့။ ကိုယ့်ရဲ့ကြောင်အနေနဲ့ တချိန်လုံးမွေးထားရမှာကို မကြိုက်ခဲ့တာ။ အဲ အရင်ကပေါ့လေ။  ဆိုပေမယ့် လူတွေရဲ့ အတွေးအခေါ်၊ အယူအဆနဲ့ ခံယူချက်တွေက အချိန်နဲ့အမျှ ရွှေ့လျားပြောင်းလဲနေတတ်တယ်မှတ်လား။ ကိစ္စတွေက မှတ်မှတ်ရရ မနှစ်က မေလက စခဲ့တာ။ တိတိကျကျပြောရရင် ညနေနွေခပ်နွမ်းနွမ်းက တိမ်တွေကြားထဲတိုးဝင်ပျောက်ကွယ်နေတဲ့အချိန် တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်းပေါ်က တက္ကစီတစ်စီးပေါ်မှာ။ ( ၂ ) ကြောင်တွေကိုမကြိုက်ဘူးလို့ ပြောတဲ့အခါ တော်တော်များများတန်းထင်ကြတာက " ဒီလူက ခွေးချစ်သူပဲ " ဆိုတာမျိုးဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ဟုတ်လည်းဟုတ်ပါတယ်။ တိရစ္ဆာန်မွေးတယ်ပြောလိုက်ရင် ခွေးချစ်သူလား ကြောင်ချစ်သူလားဆိုတာက ပြောစရာကိစ္စရပ်တစ်ခုကိုး။  ကိုယ့်အတွက်လည်း တသက်လုံးခွေးတွေကိုပဲ ချစ်လာမွေးလာခဲ့တာ။ ခွေး...
1 comment
More writings

Rita San

 ဘာမှလုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်မရှိတော့တဲ့အခါတိုင်း ရီတာစံဟာ တိုက်အပေါ်ဆုံးခေါင်မိုးပေါ် အမြဲတက်သွားတတ်တယ်။ ကျနော်ကလည်း သူတခုခုလုပ်လိုက်မှာ စိတ်ပူတာမို့ သူ့နောက်ကိုအမြဲလိုက်ကြည့်ရတယ်။ သူကလည်း ကျနော်တက်လာတာတွေ့တိုင်း လှည့်ကြည့်ပြီးပြုံးပြတတ်တယ်။ နှုတ်ကလည်း "ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး" လို့ ခေါင်းလေးကို ခပ်ဖွဖွရမ်းရင်း ပြောသေးတယ်။ ဒါပေမယ့်သူ့အပြုံးက ပြုံးမနေတဲ့အပြုံး။ တနည်းအားဖြင့် အရောင်ပြယ်လွင့်နေတဲ့အပြုံး။ လူတွေနဲ့အနီးကပ်နေလာခဲ့ရင်း သူတို့အပြုံးတွေဟာ နှစ်တွေနဲ့အမျှ နံရံဆေးသားတွေလို အရောင်လွင့်လာတတ်ကြောင်း ကျနော်သိခဲ့ရတယ်။ ဒါက လောကဓံရဲ့အထုအရိုက်၊ ဒါမှမဟုတ်လည်း ရှင်သန်နေစဥ်အတွင်း ကြုံခဲ့ရတဲ့ဒုက္ခဆင်းရဲတွေကြောင့်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ အဖေဆုံးခါနီးမှာ ရောဂါပြင်းလွန်းလို့ ဘာစကားမှမပြောနိုင်တော့ဘူး။ သူကျနော့်ကိုပြုံးပြတယ်။ အဲ့ဒီအပြုံးနဲ့ ကျနော်ငါးနှစ်သား ပထမဆုံးကျောင်းတက်ရက်မယ် ကျောင်းရှေ့မှာလာစောင့်နေခဲ့တဲ့ အဖေ့အပြုံးနဲ့တခြားဆီပဲ။ ဘာပျော်ရွှင်မှမရှိတော့ပဲ မျက်နှာကအစိတ်အပိုင်းတခုကို ကွေးညွှတ်လိုက်ရုံသက်သက် ပြုံးလိုက်တာမျိူးလေ။ ပျော်ရွှင်မှုရှိရင်တောင် တခါက ပျော်ခဲ့ဖူးတာတွေရဲ့ "တစ်" ရာခိုင်နှုန်း...
2 comments
More writings