Sak Yeik

  " အပြစ်ရှိနေတယ်" လို့ အချိန်တိုင်းမှာခံစားနေရပြီး အသက်ဆက်ရှင်နေရခြင်းနဲ့ သေဆုံးသွားရခြင်းမှာ ဘယ်တခုက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသက်ညှာရာရောက်မလဲမသိ။ ဒီစကားလုံးကို ဇာတ်ကားထဲက အမျိုးသမီးမက်ဒရစ်ဟေးနဲ့ ရဲမှူးဝယ်လ်ဘီ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့နေရာကနေ စဉ်းစားဖြစ်ပါတယ်။ #ဇာတ်လမ်းအကျဉ်း မစ်ဆူရီပြည်နယ်က အက်ဗင်ဆိုတဲ့မြို့ကလေးဟာ မြို့ငယ်တမြို့ဖြစ်တာမို့ တယောက်နဲ့တယောက်လည်း မသိတဲ့သူမရှိသလောက်ပါပဲ။ ဘယ်သူက ဘာအလုပ်လုပ်တယ်၊ ဘယ်သူက ဘယ်လိုအကျင့်ရှိတယ်၊ ဘယ်သူတော့ ဘာဖြစ်နေပြီဆိုတာကို မသိချင်လည်း သိ၊ မကြားချင်လည်းကြားနေရမယ့် မြို့သေးသေးတခုဆိုပါတော့။  အက်ဗင်မြို့အပြင်ဘက်မှာ လမ်းဟောင်းတခုရှိပါတယ်။ မြို့ပတ်လမ်းအဖြစ် အဝေးပြေးလမ်းတခုပေါ်လာလို့  ဘယ်သူမှအသုံးမပြုကြတော့တဲ့ လမ်းဟောင်းတခု။ သူနဲ့အတူ မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းတွေ၊ သံချေးတက်နေတဲ့ ကြော်ငြာဆိုင်းဘုတ်ဟောင်းကြီးတွေနဲ့ တောင်တန်းတွေရံထားတဲ့မြို့ကလေး။ တရက်တော့ အဲ့ဒီလမ်းပေါ်က ကြော်ငြာဆိုင်းဘုတ် (၃)ခုဟာ အခကြေးငွေပေးပြီး ကြော်ငြာတဲ့သူတယောက်ကြောင့် ပြန်ပြီးသစ်လွင်လာပါတယ်။ ဆိုင်းဘုတ်က ကုန်ပစ္စည်းတခုခုကို ကြော်ငြာထားတာတော့မဟုတ်။ အနီရောင်နောက်ခံမှာ စာသားတွေချည်းထင်းနေအောင်ရေးထားတဲ...

 ဇန်နဝါရီနောက်ဆုံးနှင်း (၁) နွေရောက်တော့မယ်ထင်တယ်။ ဥသြငှက်သံကြားလို့  ပတ်ဝန်းကျင်ကို မော့ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အနီးအနားမှာ သစ်ပင်သစ်ရိပ်ရယ်လည်း မရှိပါပဲနဲ့။ သူ့အမြင်အာရုံရှေ့မှာ ရပ်ထားတဲ့ကားတန်းကြီးတခုရှိတယ်။ ဆီဆိုင်တဆိုင်ရှိတယ်။ ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ်ကနေ ဥသြတွေရဲ့အသံကလေးဖြန့်ထွက်လာနေတယ်ဆိုတာ သူသိချင်ပါတယ်။ ဥသြငှက်တွေကို သူ့တသက်မှာ တခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း  သူ့အတွက် အဲ့ဒီငှက်ဟာ ဒဏ္ဍာရီထဲကသတ္တဝါတကောင်လို ဖြစ်နေတယ်။  သူတို့ရဲ့အသံကိုကြားရတိုင်း အဝေးအိပ်မက်ကမ္ဘာကတယောက်ယောက်  ကမ္ဘာမြေဆီရောက်လာပြီး နွေအကြိုရှေ့ပြေးအနေနဲ့ နှုတ်ဆက်စကားဆိုနေတယ်လို့ခံစားရတယ်။ " နွေဦးရာသီရောက်ပြီ။ မကြာခင်မှာ သစ်ရွက်ခြောက်တွေ လေရူးနဲ့အတူ နေပူပူလမ်းပေါ်မှာ လွင့်ပါတော့မယ်။ ပူအိုက်တဲ့နွေဟာ မြေကမ္ဘာဆီကိုအရောက်လာနေပေါ့  " လို့ ဆိုနေသလိုမျိုးလေ။  တခါတလေတော့လည်း သူ့စိတ်ကူးထဲမှာ ဥသြငှက်တွေဟာ ဘယ်လိုပုံပန်းသဏ္ဍာန်ရှိမယ်ဆိုတာကို မကြာခဏ စိတ်ကူးယဉ်ဖူးပါတယ်။ ဆိုပေမယ့် ပုံသဏ္ဍာန်အမှန်ကိုတော့ မြင်ဖို့ဘယ်တုန်းကမှ မကြိုးစားဖူးဘူး။ တကယ်လို့များ သူ့စိတ်ကူးထဲကအတိုင်းမဟုတ်ပဲ ရုပ်ဆိုးဆိုးသတ္တဝါကလေးတွေဖြစ်န...

ကမ်းနားလမ်းက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တော့ ဆိုင်ရှင်က ကိုယ့်ကိုကြည့်ပြီး သူ့မျက်နှာက ညိုမှောင်သွားတယ်။ သူ့ဆိုင်မှာ ကိုယ်တို့တွေထိုင်ခဲ့တာလည်း ဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝထဲကကိုး။ ဇွန်လမို့ မိုးတွေကလည်းရွာလိုက်တာ။ ဆိုင်ရှေ့ပလက်ဖောင်းဘေးက စီးနေတဲ့မိုးရေတွေဆီမှာ အဖုံးမပါတဲ့ပလက်စတစ်ဘူးခွံလေးတခုမျောပါနေတယ်။ ရေစိုနေတဲ့ထီးကို ပုံးထဲထည့်ပြီး စိုထိုင်းနေတဲ့ကိုယ့်ဆံပင်ကိုလက်နဲ့ထိုးဖွနေမိတယ်။ " ဒီနေ့နောက်ဆုံးဆို " ဆိုင်ရှင်ကိုမြဝင်းက ခပ်လေးလေးခေါင်းငြိမ့်တယ်။ သူ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲလေးလာတယ်။ " ကိုအောင်ဖုန်းဆက်ပြောလို့ ကျနော်လည်းသိတာ။ မလာဖြစ်တာလည်းကြာပြီဆိုတော့။ စိတ်ထဲလည်းမကောင်းဖြစ်သွားတယ် " " ကျုပ်လည်း တတ်နိုင်ဘူးဗျ နော့။ ဒီလိုပဲဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်လာတယ်လို့ပဲ မှတ်လိုက်ပါတယ်။ ကဲ ချိုဆိမ့်ပဲလား။ " ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး ဆိုင်ရှေ့မျက်နှာစာနဲ့အနီးဆုံးစားပွဲဆီ ထလာခဲ့တယ်။ မိုးရွာနေတုန်းမို့ ခုံပေါ်မှာ မိုးပက်ထားတဲ့ခြေရာလက်ရာတွေရှိနေသေးတယ်။ လက်ဖက်ရည်လာချတဲ့စားပွဲထိုးလေးက မိုးမပက်အောင် အတွင်းထဲလာထိုင်ပါလားလို့ လောကွတ်ဆိုတယ်။ ရပါတယ်လို့ပြန်ဖြေပြီး ဆေးလိပ်ဗူးထဲက တလိပ်ထုတ်ရင်...

ကြောင် ( ၁ ) ကြောင်တွေကို ဘယ်တုန်းကမှ မချစ်ခဲ့ဘူး။ မကြိုက်ခဲ့ဘူးလို့ပြောရင် ပိုမှန်လိမ့်မယ်။ ကိုယ့်ကို ဘာမှမလုပ်တဲ့ သတ္တဝါတကောင်ကို မချစ်ဘူးပြောဖို့က သိပ်မဟုတ်သေးပါဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် ဒါက သူတို့ကို မုန်းတယ်လို့လည်း မဆိုလိုဘူး။ သူများကြောင်အနေနဲ့တော့ မြင်နေတွေ့နေရတာ အဆင်ပြေပါတယ်။ တွေ့တဲ့အခါ ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်၊ ချီချင်ရင် ကောက်ချီလိုက်ရှိသပေါ့။ ကိုယ့်ရဲ့ကြောင်အနေနဲ့ တချိန်လုံးမွေးထားရမှာကို မကြိုက်ခဲ့တာ။ အဲ အရင်ကပေါ့လေ။  ဆိုပေမယ့် လူတွေရဲ့ အတွေးအခေါ်၊ အယူအဆနဲ့ ခံယူချက်တွေက အချိန်နဲ့အမျှ ရွှေ့လျားပြောင်းလဲနေတတ်တယ်မှတ်လား။ ကိစ္စတွေက မှတ်မှတ်ရရ မနှစ်က မေလက စခဲ့တာ။ တိတိကျကျပြောရရင် ညနေနွေခပ်နွမ်းနွမ်းက တိမ်တွေကြားထဲတိုးဝင်ပျောက်ကွယ်နေတဲ့အချိန် တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်းပေါ်က တက္ကစီတစ်စီးပေါ်မှာ။ ( ၂ ) ကြောင်တွေကိုမကြိုက်ဘူးလို့ ပြောတဲ့အခါ တော်တော်များများတန်းထင်ကြတာက " ဒီလူက ခွေးချစ်သူပဲ " ဆိုတာမျိုးဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ဟုတ်လည်းဟုတ်ပါတယ်။ တိရစ္ဆာန်မွေးတယ်ပြောလိုက်ရင် ခွေးချစ်သူလား ကြောင်ချစ်သူလားဆိုတာက ပြောစရာကိစ္စရပ်တစ်ခုကိုး။  ကိုယ့်အတွက်လည်း တသက်လုံးခွေးတွေကိုပဲ ချစ်လာမွေးလာခဲ့တာ။ ခွေး...